Νομικός Βοηθός

της Αναστασίας Χρ.Μήλιου*

Σύμφωνα με το αρθρο 1019 Κ.Πολ.Δ. η κατάσχεση, εφόσον δεν ακολούθησε πλειστηριασμός μέσα σε ένα έτος αφότου επιβλήθηκε ή αναπλειστηριασμός μέσα σε έξι μήνες από τον πλειστηριασμό, ανατρέπεται, αν το ζητήσει οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον, (ο ίδιος ο οφειλέτης, οι κληρονόμοι του, κ.τ.λ.) με απόφαση του ειρηνοδικείου στην περιφέρεια του οποίου επιβλήθηκε η κατάσχεση, το οποίο δικάζει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.
Δηλαδή αν σε ένα ακίνητο έχει επιβληθει κατάσχεση η οποία δεν ολοκληρώθηκε με την διαδικάσια του πλειστηριασμού μέσα σε ένα χρόνο απο τότε που επιβλήθηκε, τότε μπορεί να ανατραπεί, με αίτηση του οφειλέτη που κατατείθεται στο Ειρηνοδικείο του τόπου της κατάσχεσης.
Μετά την συζήτηση της αίτησης που γίνεται με την σύντομη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, το δικαστήριο γνωστοποιεί χωρίς υπαίτια καθυστέρηση την απόφαση στον υπάλληλο του πλειστηριασμού που οφείλει να σταματήσει κάθε παραπέρα ενέργεια και να ζητήσει να εγγραφεί σχετική σημείωση στο βιβλίο κατασχέσεων. Η ανατροπή λογίζεται ότι έχει επέλθει ως προς όλους αφότου δημοσιευθεί η απόφαση.

Γράφει η Αναστασία Μήλιου*

Τι συμβαίνει όταν κάποιος εμπλέκεται σε τροχαίο ατύχημα που προκάλεσε οδηγός υπό την επήρεια μέθης;  Αποζημιώνεται ή όχι; Πολλοί είναι εκείνοι που εσφαλμένως πιστεύουν ότι η ασφαλιστική εταιρεία δεν καλύπτει ζημίες που προκαλούνται υπό την επήρεια μέθης του οδηγού του ασφαλισμένου σε αυτές οχήματος.
Αυτό είναι εν μέρει σωστό όσον αφορά τις ζημιές που προκλήθηκαν στο όχημα του υπό την επήρεια μέθης οδηγού και στον ίδιο βέβαια, όχι  όμως και για τους τρίτους που εμπλέκονται στο ατύχημα, συμπεριλαμβανομένων των συνεπιβατών του αυτοκινήτου του υπό την επήρεια αλκοόλ οδηγού, οι οποίοι αποζημιώνονται πλήρως από την ασφαλιστική εταιρεία του οχήματος.

Εν. στοιχ., κανον. πλαίσιο και περιπτ. πρακτ. εφαρμ. κατά το ελλ.και το Ευρ. Κοιν. Δίκαιο. Συμβ. πρακτ. εφαρμ. του δημοσιοϋπαλληλικού δικαίου.

[Σειρά: Μελέτες Διοικητικού Δικαίου - τ. 10]

Συγγραφέας: Γκιτσάκης Ιωάννης

Πρόκειται για την πρώτη μονογραφία που προβαίνει σε μία συνολική νομική θεώρηση του συστήματος της παραχώρησης, με επίκεντρο την παραχώρηση δημόσιας υπηρεσίας και την παραχώρηση δημοσίου έργου, στo πλαίσιo του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου, με παράλληλες αναφορές συγκριτικού δικαίου, κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Βέλγιο, Ιταλία, Αυστρία, Ρωσία κλπ.), αλλά και στις Η.Π.Α. και τις αναπτυσσόμενες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Το βιβλίο εξετάζει τα σημαντικότερα νομικά ζητήματα που συνδέονται με την έννοια της παραχώρησης, τα οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει η ελληνική έννομη τάξη, λόγω της αλματώδους ανάπτυξης που γνωρίζει η εφαρμογή του εν λόγω θεσμού σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Το αντικείμενο της μελέτης συνδέεται άμεσα και με την πρόσφατη εφαρμογή στη χώρα μας, με το ν. 3389/2005, του θεσμού των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), καθώς στο νομοθετικό πλαίσιο του νέου αυτού θεσμού υιοθετείται το σύνολο σχεδόν των κανονιστικών και συμβασιακών μεθόδων και πρακτικών που διέπουν τις σύγχρονες συμβάσεις παραχώρησης.
Η ανάπτυξη της ύλης κινείται γύρω από έξι θεματικούς άξονες που συνδέονται με την έννοια της παραχώρησης, οι οποίοι αποτελούν και τα αντίστοιχα κεφάλαια της μελέτης. Ειδικότερα:

Το παρόν έργο επιχειρεί να ιχνηλατήσει τον χαρακτήρα και τις συνέπειες της σύγχρονης κρίσης που βιώνει η Ελλάδα, αλλά και η ευρωπαϊκή και διεθνής κοινότητα. Επιχειρείται ιδίως να δοθούν απαντήσεις, αλλά και να τεθούν ερωτήματα, πάνω σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν μεγάλο μέρος της επιστήμης, άλλα και της κοινής γνώμης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διερευνάται κυρίως η σύγχρονη κρίση του δικαίου και της οικονομίας σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κεντρικό σημείο της έρευνας αποτελούν οι πρόσφατες δανειακές συμβάσεις και οι συμφωνίες των «Μνημονίων» που υποχρεώθηκε να συνάψει η Ελλάδα, με αφορμή την οξεία δημοσιονομική κρίση που βιώνει.