Δικαιοσύνη

του Θωμά Καλοκύρη*

Ενόψει της νέας καταδίκης της Ελλάδας απ’ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των σωφρονιστικών ιδρυμάτων (υπόθεση Λογοθέτης και άλλοι κατά Ελλάδος), καθώς και της ριζικής αναδιάρθρωσης του Ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας , καθίσταται επιτακτική και επίκαιρη παρά ποτέ η ανάγκη αποσυμφόρησης των φυλακών, χωρίς την πρόκληση κινδύνων για τη δημόσια ασφάλεια και διλημμάτων για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, με απώτερο στόχο την αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων από εξευτελιστικές σε ανθρώπινες.

Η φυλάκιση ως μέτρο εξαναγκασμού σε καταβολή φόρου θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου ο φόρος δεν καταβάλλεται από δυστροπία, όχι από αδυναμία. Στην Ελλάδα όμως έχουμε επιλέξει να δούμε διαφορετικά τα πράγματα.
Σύμφωνα με το άρθρο 25 ν. 1882/1990, όπως αυτό ισχύει μετά την αντικατάσταση του από το άρθρο 3 παρ. 1 ν.3943/2011 (ΦΕΚ 66Α/31.3.2011), προκειμένου να υποβληθεί αίτηση ποινικής δίωξης για το ανωτέρω αδίκημα, αρκεί η συνδρομή δύο προϋποθέσεων:
α) τα βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη να υπερβαίνουν το ποσό των  πέντε χιλιάδες (5.000) ευρώ συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και
β) να έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία λήξης καταβολής των χρεών αυτών.

Στο ρωμαϊκό δίκαιο υπήρχε η «αρχή: summum jus, summa injuria, δηλ.: «η υπερβολική δικαιοσύνη είναι υπερβολική αδικία»

Επίσης, ο Νόμος, - όπως έχει αναλύσει η φιλοσοφία του δικαίου -, ως ανθρώπινο δημιούργημα/κατασκεύασμα είναι a priori ατελής και γι’αυτό προβλέπεται η τροποποίησή του, η επικαιροποίηση και συχνά η κατάργησή του. Ο Νόμος, δεν είναι το δίκαιο, αλλά το εργαλείο για να «βρούμε» το δίκαιο.

Πηγή του δικαίου είναι πρωτίστως το έθιμο (φθάνει να μη υπερβαίνει την καλώς νοούμενη έννομη τάξη (π.χ.  βεντέτα) και ο Νόμος.

Ο Νόμος ως πηγή δικαίου, λαμβάνει με την ευρύτερη αυτού έννοια, πάσα γραπτή πηγή δικαίου που θέτει η Πολιτεία ( και όχι το κράτος/δύναμη/βία, το οποίο ενίοτε νομοθετείται αυθαίρετα κατά των υπηκόων (υπό+ακούω), ενώ η Πολιτεία νομοθετείται για και υπέρ των Πολιτών).

Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από την γνωστή αποκάλυψη του μαγνητοσκοπημένου διαλόγου του τέως Γενικού Γραμματέα της Κυβερνήσεως Τ. Μπαλτάκου με τον Βουλευτή της Χρυσής Αυγής Η. Κασσιδιάρη, όταν η Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών Ευαγγελία Γεωργίτση δημοσίευσε την Αναφορά της προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης καταγγέλλοντας ωμή παρέμβαση στο δικαιοδοτικό της έργο με αφορμή την υπόθεση αντιδικίας μεταξύ του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη και του Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝ.ΕΛ.), Πάνου Καμμένου όσον αφορά την εκδίκαση της αγωγής του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. εις βάρος του Υπουργού Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη για τις δηλώσεις του τελευταίου σχετικά με την κυριότητα του σκάφους «Iliatoras» (του πατέρα του κ. Καμμένου). Για την υπόθεση ο κ. Γεωργιάδης καταδικάστηκε να καταβάλει στον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ. 15.000 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμηση. Η πρόεδρος του δικαστηρίου καταγγέλλει ένα άθλιο παρασκήνιο με εμπλοκή του προέδρου του Αρείου Πάγου γύρω από το ύψος του ποσού, σκέλος για το οποίο η ίδια μειοψήφησε ζητώντας την επιβολή 100.000 ευρώ.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε την αναφορά-καταγγελία.